Μερικές ταινίες που με άρεσαν, μερικά λογάκια που έγραψα για δαύτες

Eσείς οι ζωντανοί

Fiction χαρακτήρες που αφηγούνται τα όνειρα τους και μοιράζονται στιγμιότυπα της ζωής τους με τρόπο που θυμίζει μικρά ανέκδοτα ή βινιέτες σε κόμικς.
Κλασική περίπτωση ταινίας που είναι δύσκολο (έως και άστοχο) να δοθεί περίληψη. Οποιος έχει δει την προηγούμενη ταινία του σουηδού Ρόι Αντερσον «Τραγούδια από το δεύτερο όροφο» ξέρει ακριβώς τι τον περιμένει. Ενα ταξίδι στη χώρα της μπουνουελικής λογικής, με ακίνητα κινηματογραφικά κάδρα (σαν ξεπλυμένες φωτογραφίες) και διαλόγους που θα ζήλευε ο Μπέκετ. Τώρα, αν όλο αυτό είναι μια «ελεγεία για την ανθρώπινη θλίψη», μια «υπαρξιακή αλληγορία» ή μια «φιλοσοφική τραγικωμωδία», αυτά είναι λόγια της πλώρης. Το εγκεφαλικό χιούμορ και η κινηματογραφική αισθητική αυτού του τύπου απολαμβάνεται όπως κάθε μεγάλο έργο τέχνης: βγάζοντας το σκασμό.

Το βιολί

Στη δεκαετία του ’70 ένας γέρος μουσικός, ο εξεγερμένος γιος του και ο μικρός εγγονός ζουν μια διπλή ζωή: ταπεινοί μουσικοί της υπαίθρου και ταυτόχρονα υποστηρικτές των χωρικών ανταρτών απέναντι στην καταπιεστική μεξικάνικη κυβέρνηση.
Ασπρόμαυρο διαμάντι μεξικανικής προέλευσης με αργή ζύμωση και άριστη επίγευση. Στην αρχή φοβίζει με την χαμηλή του ταχύτητα και τις «φεστιβαλικές» του περγαμηνές αλλά όσο κυλάει το στόρι αναδύονται τα σπάνια αρώματα του. Σημαντικό ρόλο παίζει η larger than life ερμηνεία από τον Δον Άνχελ Ταβίρα, δεξιοτέχνη του βιολιού, ο οποίος καταθέτει απόσταγμα φιλοσοφίας και θάρρους με φόντο τις αγροτικές εξεγέρσεις (που προετοίμασαν το σύγχρονο κίνημα αντίστασης των Τσιάπας). Με λίγα λόγια: το κινηματογραφικό αντίστοιχο των τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου.


Το τελευταίο τρένο για τη Γιούμα


Οι κάτοικοι μιας μικρής πόλης συλλαμβάνουν έναν περιβόητο ληστή, τον κρύβουν προσωρινά στο σπίτι ενός κτηνοτρόφου έως ότου τον στείλουν στην τιμωρία του με το τρένο των 3:10...

Ριμέικ του γνωστού γουέστερν του 1957 (που είχε βασιστεί σε ένα διήγημα του Έλμορ Λέοναρντ), το “3:10 to Yuma” έχει την ηθική μαγκιά της “Aγριας Συμμορίας», την άγρια τρυφερότητα του «Brokeback Mountain» (χωρίς γκέι μπουρμπουλήθρες) και μια παλιοκαιρισμένη μυρωδιά από “Butch Cassidy & the Sundance kid”. Το δίπολο «διάσημος παράνομος εναντίον τίμιου οικογενειάρχη» παίζουν με σκονισμένο τσαμπουκά οι Ράσελ Κρόου και Κρίστιαν Μπέιλ αλλά η πραγματική απόλαυση είναι ο ξέχειλος ταλέντου Μπεν Φόστερ, ως πάρα πολύ κακός συμμορίτης-εκδικητής. Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Μάνγκολντ (“Girl Interrupted”,“Walk the line”) δίνει μυθική πνοή στους ήρωες, διατηρώντας φρέσκους όλους τους εξάσφαιρους χυμούς του κλασικού αμερικάνικου γουέστερν, με στοιχεία από τον στοχαστικά επικό “Τζέσε Τζέιμς”. Μια καθαρή old school παραβολή πάνω στο καλό και το κακό, βουτηγμένη στη ζωή της μυθικής Αγριας Δύσης, μέσα από εικόνες των πόλεων-παραπηγμάτων. Το δε ψιλοαναπάντεχο φινάλε σηκώνει ωραία κουβέντα και άφθονο στρέιτ μπέρμπον…

Aκίνητες ζωές

Η παλιά πόλη του Φενγκτσί έχει βυθιστεί. Ενας άνδρας επιστρέφει στις όχθες του ποταμού Γιανγκτσέ για να ψάξει τη γυναίκα που εγκατέλειψε και την έφηβη κόρη του που δεν έχει δει ποτέ…
Συμπαγές νεορεαλιστικό δράμα με οικολογικές μπηχτές και ποιητικό ρυθμό made in China. Κάπου εδώ κατεβαίνουν από τη βάρκα της απόλαυσης όσοι βγάζουν καντήλες στο συνδυασμό των λέξεων «κινέζικο», «ποίηση» και «νεορεαλισμός». Οσοι συνεχίσουν το σινεφίλ ταξίδι συναντούν έναν δημιουργό που αν και καταπιάνεται με πολλά καρπούζια, τα χωράει άνετα στην ίδια μασχάλη. Πολυσύνθετο και αδρά ρεαλιστικό, το «Still life» μιλάει για επώδυνα θέματα με ξεκούραστο κινηματογραφικό στιλ για να εστιάσει τελικά την προσοχή του σε μια χώρα που μεταλλάσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και σε ένα ταλαιπωρημένο λαό που φαίνεται να είναι το θύμα ενός διαφορετικού (ασύλληπτου για το δυτικό μυαλό) «πολέμου» - απόρροια της διείσδυσης της Κίνας στην παγκόσμια αγορά και οικονομία. Για την ιστορία, το φράγμα στην κοιλάδα του ποταμού Γιανγκτσέ σχεδιάστηκε για τον έλεγχο των πλημμυρών και μέχρι την ολοκλήρωση του θα έχει «πνίξει» συνολικά δεκατρείς πόλεις και περίπου 4.500 χωριά. Ηellοοo, ενός Αχελώου μύρια έπονται.


Αποστολή στην Μπριζ

Δυο εκτελεστές διατάζονται από το αφεντικό τους να αποσυρθούν στην μεσαιωνική πόλη Μπριζ. Ο ένας βρίσκει την πόλη απαίσια. Ο άλλος την βρίσκει μαγευτική. Ενας διπλός φόνος, μία γλυκύτατη ντίλερ και ένας περίεργος νάνος θα στρέψουν την ιστορία σε απρόσμενη κατεύθυνση…
Αυτός ο τσογλαναράς Μάρτιν ΜακΝτόνα με μία στιλιστική μολότοφ κάνει θρύψαλα τα crime movies όπως τα ξέραμε. Μία μπριλάντε μαύρη κωμωδία, βγαλμένη από τις γοτθικές φαντασιώσεις ενός Ντέιβιντ Λιντς , ενός Νίκολας Ρεγκ ή ενός Γκάι Ρίτσι (ό,τι βολεύει τον καθένα). προσφέρει μία από τις πιο αλλόκοτες ατμόσφαιρες που έχουν αποτυπωθεί στο σελιλόιντ τα τελευταία χρόνια, με ένα δαιμονικά σαρκαστικό σενάριο και σπαρταριστές ατάκες, καταδικασμένες να καρφιτσωθούν στη σύγχρονη σινεφίλ μυθολογία. Μέχρι και ο Κόλιν Φάρελ βρήκε το δρόμο του…